«Να είσαι καλό κορίτσι», ίσως η πιο εγκληματική συμβουλή που μας έδωσαν άθελα τους οι γονείς μας. Έτσι, μεγάλωσες και εσύ και έγινες ακόμη ένα καλό κορίτσι. Και ως καλό κορίτσι είναι πολλά αυτά που δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να νιώσει ή να κάνει. Φυσικά αυτό ισχύει και για τους άνδρες, απλώς εμείς έχουμε πια αποτυπώσει στο DNA μας την ανάγκη να ευχαριστούμε πάντα τους γύρω μας.
Έτσι, το 2019 έγραψα και σκηνοθέτησα μία γαλλική ταινία μεσαίου μήκους με τίτλο Bénédicte.
Στο φιλμ, μία νέα γυναίκα που ήταν πάντα «καλή» έρχεται αντιμέτωπη με την καταπιεσμένη σκοτεινή πλευρά της, η οποία παίρνει τη μορφή μιας αλλοπρόσαλλης και λάγνης τρανς. Κάπως έτσι ξεκινά μια περιπέτεια γεμάτη σεξ και βία. Η σκοτεινή πλευρά της ηρωίδας, η σκιά της, αυτή που, στο όνομα της εικόνας του «καλού ανθρώπου», αρνήθηκε πως υπάρχει μέσα της, την συνεπαίρνει σαν στρόβιλος και δεν μπορεί να την ελέγξει. Η τελική σύγκρουση την απελευθερώνει, αλλά με υψηλό τίμημα. Αυτό το τίμημα που πληρώνουμε καθημερινά με τη ψυχική και σωματική μας υγεία, επειδή ακριβώς αρνούμαστε την ύπαρξη της σκιάς μας είναι το θέμα μας.
Περήφανα λέω πως «πολλές γυναίκες δεν θα τολμούσαν ποτέ να κάνουν όσα έκανα». Μολονότι δεν είναι ψέματα, πολλές φορές δεν το λέω επειδή θέλω επίμονα να κρύψω κάτι από τον εαυτό μου. Να κρύψω αυτό που μου είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθώ και που έχω αρνηθεί στον εαυτό μου με μανία: το δικαίωμα να γίνομαι κακιά! Για την ακρίβεια, μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ ότι ίσως δεν θα έκανα ούτε τις μισές τρέλες από όσες έχω κάνει εάν μου μαθαίνανε από μικρή πως είναι οκ να είμαι δυσάρεστη, θυμωμένη, αλλοπρόσαλλη, θλιμμένη, αγχωμένη, τεμπέλα κλπ. Εάν κάποιος μου θύμιζε καθημερινά πως η αξία μου παραμένει αναλλοίωτη είτε κλαίω είτε γελάω, τότε ίσως δεν θα απαιτούσα από τον εαυτό να είμαι ευχάριστη όταν είμαι κακόκεφη. Και όχι, αυτό δεν είναι μία πρόσκληση για μετριοπάθεια, αλλά για να σε αποδεχθείς.
Στη μετά-new age εποχή όπου κατακλυζόμαστε από την τοξική θετικότητα, η «αρνητική» εκδοχή του εαυτού μας θα πρέπει να ξαναγίνει της μόδας έως ένα βαθμό.
Όπως επανειλημμένα έχει αναφέρει ο Καρλ Γιουνγκ, ο στόχος μας είναι η ολότητα, όχι η τελειότητα. Υπέροχη και ρεαλιστική συμβουλή. Γιατί ο ίδιος μας ο εαυτός είναι γεμάτος με παράδοξα και αντιφάσεις. Και συχνά, έχοντας βιώσει τη βία πάνω σου με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αποφάσισες πως δεν είσαι της βίας. Και φαντάσου τί μάχη γίνεται μέσα σου όταν ξαφνικά η καταπιεσμένη βίαιη πλευρά σου έρχεται στην επιφάνεια. Γι’ αυτό, όλα τα συναισθήματα έχουν αξία και μία νόμιμη θέση στο ψυχισμό μας. Η δασκάλα μου ψυχοθεραπεύτρια Marisa Peer έλεγε χαρακτηριστικά ότι τα συναισθήματα είναι σαν μία τάξη γεμάτη μαθητές που σου φωνάζουνε «Κυρία! Κυρία! Εγώ θέλω να πω κάτι!». Αν δεν δώσεις το λόγο σε κάποιον, τότε αυτός ο μαθητής θα σου φωνάζει ακόμη πιο δυνατά, και ακόμη πιο δυνατά μέχρι να εκραγείς και να μη μπορείς πια να το ελέγξεις.
Στη μετά-new age εποχή όπου κατακλυζόμαστε από την τοξική θετικότητα, η «αρνητική» εκδοχή του εαυτού μας θα πρέπει να ξαναγίνει της μόδας έως ένα βαθμό. Στο σχολείο πρέπει να μαθαίνουμε όχι πώς να γυρνάμε και το άλλο μάγουλο όταν τρώμε χαστούκι (κυρίως εμείς οι γυναίκες), αλλά πώς να μάθουμε τί κρύβεται σε αυτή την αόρατη σκιά μας, πώς να διαχειριστούμε τη βία που βράζει μέσα μας με πολιτισμένο τρόπο, πώς να τη κατευθύνουμε σε κάτι παραγωγικό και, κυρίως, πώς να την αναγνωρίσουμε γι’ αυτό που πραγματικά είναι: ένα ακόμη συναίσθημα.
Είναι σημαντικό για το κοινό καλό να το εξερευνήσεις και κυρίως εάν είσαι γυναίκα.
Πολλές φορές ξεχειλίζω από αντιφάσεις και αναρωτιέμαι πόσα πράγματα μου αρνούμαι προκειμένου να έχω τη ψευδαίσθηση πως είμαι πραγματικά ολόκληρη και θετική. Διότι η ψυχική ολοκλήρωση παίρνει μια ζωή και ενεργή εσωτερική εργασία. Τι φέρνεις λοιπόν συνειδητά στον κόσμο; Και, ακόμη πιο ενδιαφέρον, τι φέρνεις ασυνείδητα στις σχέσεις σου; Πώς αυτό που έχεις αρνηθεί στον εαυτό σου από ντροπή που το θέλεις (π.χ. την εμπειρία ενός άνευ ορίων;), είτε για το οποίο αισθάνεσαι άβολα (λεφτά, δόξα, ομορφιά;), διαμορφώνει τη ζωή σου, είτε θετικά είτε αρνητικά; Είναι σημαντικό για το κοινό καλό να το εξερευνήσεις και κυρίως εάν είσαι γυναίκα.
*Η Eleni Denephelis είναι καλλιτέχνιδα, συγγραφέας και ιδρύτρια του οργανισμού The Unconflicted Soul. Γεννήθηκε στην Ελλάδα και πλέον ζει στη Γαλλία και εργάζεται διεθνώς . Μετά από σπουδές Πολιτικών Επιστημών, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στον Κινηματογράφο στη Σορβόνη και σπουδές Σκηνοθεσίας στο Παρίσι. Η σεξουαλική της περιέργεια την οδήγησε στον κόσμο του ερωτισμού και έκτοτε εργάστηκε, μεταξύ άλλων, ως γυμνό μοντέλο και μοντέλο ερωτικής τέχνης.
